Leven in een app.

De graphic novel, Username: Evie, van vlogger Joe Sugg (ThatcherJoe) is een succesverhaal en een absolute aanrader voor young adults en volwassenen. Username: Evie is een spannende graphic novel met een boodschap. Een boodschap die nog eens actueel is ook. 

Door Elias Jonkers.

Het verhaal gaat over Evie, een tienerschoolmeisje dat nergens bijhoort en gepest wordt door nota bene haar eigen nicht Mallory, één van de 'popular kids'. Evie droomt van een plekje waar ze zichzelf kan zijn, waar ze veilig is.

Haar terminaal zieke vader, een briljant computertechnicus, ontwerpt een computerprogramma waar Evie heen kan vluchten: E.Scape. Op een schooldag sterft de vader van Evie en is ze helemaal alleen. Ze trekt bij haar oom en tante is en dus ook bij haar nicht Mallory. Wanneer Evie op een avond de laptop van haar vader neemt ontdekt ze de app E.Scape en wordt ze getransporteerd naar een wereld die wordt beïnvloed door de (goede) persoonlijkheid van Evie. 

Maar Mallory komt er achter en kan niet verdragen dat iemand iets heeft wat zij niet heeft en dus reist ze Evie achterna. Jammer genoeg wordt de wereld van E.Scape ook beïnvloed door het (slechte) karakter van Mallory. Het paradijs van Evie verandert in een hel. 

"Never lose sight of the fact that you are loved, my dear. it's a lessen for us all." - Unity to Evie.

Het lijkt een klassiek "goed versus kwaad"-verhaal, maar Username: Evie is meer dan dat. Het is een graphic novel over pesten, cyberpesten, acceptatie en over het leven zelf. Deze graphic novel is actueel omdat we in een tijd leven waarin technologie en computers overheersen. Het is belangrijk dat we de gevaren kennen van (cyber)pesten. Er bestaan apps en computerprogramma's waarin mensen kunnen ontsnappen aan de werkelijkheid en hun eigen wereld creëren: van The Sims tot Minecraft. Een app waarmee je een eigen wereld kan vormen is een realiteit waar velen dagelijks mee te maken krijgen. 

Het gevoel niet in de wereld te passen en er alleen voor te staan zal voor sommigen herkenbaar zijn. Username: Evie is een geweldige manier om te leren dat iedereen een plaats in de wereld heeft. 

"... every setback is a challenge, every trial a potential triumph, every -"
"Unity, were you a sports coach in a former life?"
- Unity and Evie.

Uiteindelijk leren zowel Evie als Mallory een levensles. Mallory wou alleen maar gezien worden, dat mensen haar respecteren. Alleen gebruikt Mallory niet de juiste methode om dit te bereiken. Is er uiteindelijk veel veranderd voor Evie? Misschien is zij nog geen 'popular kid', maar ze zal nu wel haar eigen leven leiden. 

Username: Evie is bedacht door Joe Sugg nadat hij van zijn leraar een graphic novel kreeg en zo werd geïnspireerd om zelf een graphic novel te maken als begeleiding bij een schoolopdracht: het maken van een trailer voor een apocalyptische/dystopische film. Naar eigen zeggen was Joe Sugg iemand die zijn huiswerk liet liggen tot het laatste moment. Behalve deze ene keer. Hij deed zelfs extra werk in zijn vrije tijd. Zo zie je maar, iedereen vindt wel iets waar hij of zij zich voor 100% kan en wil voor inzetten. Naast YouTube is deze graphic novel de plaats waar Joe Sugg zijn creativiteit kwijt kan en hij heeft met Username: Evie een prachtig werk neergezet. 

De andere medewerkers aan de graphic novel zijn 'The Sugg Squad': Matt Whyman, die het verhaal verder uitschreef, Amrit Birdi verzorgde het tekenwerk, Mindy Lopkin werkte aan de lettering en Joasuin Pereyra deed de inkleuring. 

Momenteel bestaat Username: Evie alleen in het Engels, maar ik hoop dat deze in de nabije toekomst vertaald zal worden zodat het ook een breder Nederlandstalig publiek kan aantrekken. Want dat is deze graphic novel wel waard. 

Tekentechnisch is het misschien niet de allerbeste graphic novel, maar zeker de moeite waard. We mogen ook niet vergeten dat het de eerste strip is van Birdi. De landschappen en settings zijn sfeervol en zeer goed uitgewerkt en de personages zijn goed uitgewerkt. De graphic novel telt een aantal zeer sterke beelden, maar mist naar mijn aanvoelen nog wat eigenheid van de tekenaar. 

Het verhaal maakt alle kleine schoonheidsfoutjes ruimschoots goed. Joe Sugg weet waar hij mee bezig is en zijn graphic novel voelt aan als een film. Ik hoop op meer van dit!

En als er leerkrachten zijn die nog titels zoeken om te vermelden op hun leeslijsten: Username: Evie is een must! 

"Go forth and make your mark." - Unity tegen Evie.

Boekgegevens:

Joe Sugg, Username: Evie, Hodder & Stoughton, ISBN 9781473619135 (€24,95)

Laureaat Grand Prix d'Angoulême is een Belg!

De laureaat van de Grand Prix de la ville d'Angoulême is bij de opening van één van de meest prestigieuze stripfestivals bekend gemaakt: Hermann (Huppen) is de vijfde Belg die deze eer in ontvangst mag nemen.

Na de heibel rond de lijst genomineerden hebben de collega-stripauteurs Hermann tot winnaar van de prestigieuze carrièreprijs verkozen. De andere genomineerden waren Alan Moore en Claire Wendling. Hermann treedt in de sporen van vijf andere landgenoten: Franquin (1974), Jijé (1977), Morris (1992) en François Schuiten (2002). In 2017 zal Hermann de festivalvoorzitter worden en krijgt hij een overzichtstentoonstelling. Als laureaat volgt hij recent Bill Watterson (2013) en de Japanner Katsuhiro Otomo (2015) op. 

In Spanje won Hermann al verschillende keren de Prix Haxtur.

Hermann is vooral bekend van de westernreeks Comanche en de post-apocalyptische reeks Jeremiah, deze loopt nog altijd. Naast reeksen heeft Hermann ook enkele graphic novels op zijn naam staan: o.a. Zonder pardon, Station 16, Afrika. 

Hermann is één van de grootste vertegenwoordigers van de realistische stijl en zijn meest recente album, in samenwerking met zijn zoon Yves Huppen, verschijnt volgende week woensdag: Old Pa Anderson.

  

'Ik ben zelden tevreden over wat ik doe, soms enkele weken later wel, maar dan tracht ik vervolgens mezelf nog te verbeteren. Deze prijs is dan ook als een wortel die je voor een ezel houdt: het zorgt ervoor dat ik bezig blijf.' - Hermann in het interview te Angoulême.

Old Pa Anderson.

De Amerikaanse staat Mississippi, tijdens de segregatie van de jaren zestig. Zijn hele leven lang is de oude Anderson slaafs en gehoorzaam geweest. Toen zijn dochter een paar jaar geleden brutaal vermoord werd, heeft de oude zwarte man steeds geweten dat de schuldigen blank waren en dat het gerecht er nooit wat aan zou doen. Gisteren stierf zijn vrouw door hoge leeftijd. Vandaag heeft Old Pa Anderson niks meer te verliezen...

Boekgegevens: Hermann & Yves Huppen, Le Lombard, ISBN 9789055819096 (€ 16,95), hardcover, 64 p.

EJ

Over menselijke hartstochten en oorlog: unastoria

Deze keer haal ik er nog eens eentje uit de oude doos: unastoria van Gipi, passend vertaald als eenverhaal, verscheen eind februari 2015. Toch is het een verhaal dat nog eens onder de aandacht moet komen. Deze nieuwste graphic novel van Gipi is een grafisch, onverwacht, vernieuwend meesterwerk tegenover eerder werk van de Italiaan.

Door Elias Jonkers.

Gipi, pseudoniem van Gianni Pacinotti (Pisa, 1963), is cartoonist bij de Italiaanse krant La Repubblica. In 2011 verscheen zijn filmdebuut L' ultimo terrestre. Zijn nieuwste werk, unastoria werd genomineerd voor de belangrijkste Italiaanse literatuurprijs, de Premio Strega. 

Unastoria werd bij vertaald als eenverhaal, aan elkaar geschreven omdat het de intentie heeft om twee verhalen tot één hecht verhaal te smeden. Soms lijkt deze link tussen de twee verhalen wat vergezocht en lijkt het te geforceerd. Een thema in het werk is het lijden van de overgrootvader dat het lijden van de achterkleinzoon wordt. Dit magisch-realisme spreekt niet direct aan omdat het soms echt verwarrend is en dan weer raadselachtig. Na het verder lezen van eenverhaal spreekt het literaire, haast poëtisch complexe verhaal meer aan. Het voelt aan als één groot experiment. 

Eenverhaal is vooral een het verhaal van een man, Silvano Landi, die zichzelf verliest. Silvano is een succesvol en bekend schrijver wanneer hij op zijn 49ste word opgenomen in een psychiatrische kliniek nadat hij in verwarde toestand op het strand is aangetroffen. Silvano is verlaten door zijn vrouw en ook zijn dochter wil liever niets meer met hem te maken hebben. 

Helemaal gedesoriënteerd en de realiteit niet meer bevattend tekent Silvano alleen maar een tankstation en een grote kale boom.

Silvano is gefascineerd door de brieven van zijn overgrootvader, Mauro Lani, die als soldaat in de Eerste Wereldoorlog vocht. Vanuit de loopgraven schrijft Mauro brieven naar zijn vrouw. Pure poëzie volgens Silvano. Mauro komt oog in oog te staan met de dood maar is bezield met een ijzersterk verlangen om terug naar zijn vrouw en kind te keren. 

We zitten in het leven van Silvano en in dat van Mauro. Hoewel Mauro eigenlijk Silvano zelf is. Eenverhaal is dus eigenlijk het verhaal van Silvano dat in via een wirwar vermengd wordt met dat van Mauro. De grote kale boom is het symbool dat de twee verhalen tot één verbindt. Eenverhaal is een verhaal over menselijke kwetsbaarheid en het geslinger tussen leven en de angst het te verliezen. 

Het is vanaf het moment dat Silvano door de brieven van zijn overgrootvader gefascineerd raakt dat de twee levens één worden. Silvano verliest zijn gezin en kan aan niets anders meer denken. Het wordt een obsessie, net als de drang van Mauro om kost wat kost te overleven in de loopgraven. We kunnen hier spreken van het personage Landi, dit zijn Silvano en Mauro in één. Dat is puur magisch-realisme: een verhaal over menselijke hartstochten op een bevreemde manier weergegeven.

Grafisch is eenverhaal een waar kunstwerk. Gipi combineert verschillende stijlen en houdt zich niet aan het conventioneel gebruik van de klassieke panelen. 

De stijl varieert van impressionistisch naar landschappen die doen denken aan William Turner. We wisselen sfeervolle aquarellen af met expressionistische figuren (vooral Silvano) in zwarte pentekeningen. De figuren doen bij momenten denken aan de sterke stijl van Manu Larcenet in zijn Blast. 

Deze combinatie van stijlen bij elkaar helpt om de gemoedstoestand te duiden en geeft het werk een vreemd maar interessant uiterlijk dat dan weer de emotionele lading goed dekt.

Eenverhaal is anders dan eerder werk van Gipi en is grafisch en verhaaltechnisch een groot verschil met bv. Aantekeningen voor een oorlogsverhaal (2006): dit album is, hoewel grafisch ook sterk en afwisselend, opgebouwd als een klassieke strip. Met eenverhaal gaat Gipi de experimentele toer op en toont hij ons een onverwacht resultaat. 

Unastoria - in het Italiaans klinkt het zeer mooi - is een prachtig werk: van cover tot inhoud is het genieten van ontzettend sterke kunstwerken. Het complexe album zal u als lezer veel voldoening schenken. Het is een plezier om te lezen, ondanks de emotionele lading.

'Het is niet eenvoudig dit verhaal in woorden te vatten, omdat het zo aangrijpend en diep is, en omdat Gipi het op een unieke suggestieve manier vertelt.' - Stefan Hertmans,  auteur van Oorlog en terpentijn.

Boekgegevens:

Gipi, eenverhaal, oog&blik/De Bezige Bij, 9789054924456 (€24,90).

Lucky Luke dit jaar 70 jaar!

Dit jaar mag Lucky Luke 70 kaarsjes uitblazen en dat zal gevierd worden. Bij deze een vooruitblik op de festiviteiten en de geplande hommagealbums.

Naast het derde deel van Kid Lucky in februari en het nieuwe deel in de hoofdreeks geschreven door Jul, die net naast Asterix greep als nieuwe scenarist, zullen er heel wat hommagealbums op de agenda staan.

In juni verschijnt het eerste hommagealbum L' Homme Qui Tua Lucky Luke van Mathieu Bonhomme (o.a. Esteban). Deze one-shot is meer volwassen dan het komische element van Morris.

Het tweede hommagealbum staat gepland voor november en zal terug in de komische sfeer zijn. Dit album is van de hand van Guillaume Bouzard.

Voor de festiviteiten:

In het Comics station Antwerp zal Lucky Luke een hoofdrol spelen en ook op de Boekenbeurs is er een plekje gereserveerd voor de cowboy en zal er een grote Lucky Luke in Lego aanwezig zijn.

In Angoulême zal er tot eind augustus een tentoonstelling rond Lucky Luke en Morris plaatsvinden. Ter gelegenheid van deze expo heeft Dargaud een 312 pagina's tellende catalogus, L'art de Morris, uitgegeven met reproducties van originele platen van Morris. Dit artbook, in december 2015 verschenen, is momenteel alleen in het Frans te verkrijgen.

In Frankrijk, Duitsland, Italië en België mogen we speciale albumcollecties verwachten. In november geeft Spirou een Lucky Luke-special uit. Dupuis zal een integrale met alle verhalen en achtergronddossier uitgeven in november.

Een volledig overzicht van de festiviteiten vindt u hier.

EJ

Nieuw deel van Murena aangekondigd!

Dit jaar kunnen we een nieuwe Murena verwachten van de hand van scenarist Jean Dufaux en met nieuwe tekenaar Théo Caneschi. Caneschi volgt de veel te vroege gestorven Philippe Delaby op. Omdat het nog te pijnlijk was, is Dufaux pas in 2015 opnieuw beginnen schrijven aan Murena.

In afwachting van het nieuwe album krijgt u bij deze een inkijk in de reeks en tevens een ode aan Delaby.

Door Elias Jonkers.

Historische roman.

De historische stripreeks Murena speelt zich af in het Rome ten tijde van keizer Nero.

Nero's moeder Agrippina is met keizer Claudius getrouwd om haar zoon op de troon te krijgen. Ze slaagt erin haar echtgenoot te overtuigen om zijn stiefzoon te erkennen, ten koste van zijn eigen zoon Brittannicus.

Ondertussen is er ook nog Lucius Murena, de zoon van Lollia Paulina, minnares van keizer Claudius. De keizer wil zijn vrouw verlaten om te trouwen met Lollia en dus zou Murena de zoon van de keizer worden.  

Kort daarop laat Agrippina haar echtgenoot en Brittannicus vergiftigen. De weg naar de troon is vrij. Nero regeert in naam, maar eigenlijk heeft zijn dominante moeder de touwtjes in handen. 

Laten we Philippe Delaby zelf aan het woord over zijn reeks:

"Want Murena is een menselijk drama, een tragedie zoals ieder van ons die ooit in zijn leven zou kunnen meemaken..."

Murena is een historische roman waarin een balans is gevonden tussen waarheid en aanvaardbare fictie. Op deze manier laat de schrijver de geschiedenis herleven op een bevattelijke manier. Murena is een personage dat achter de bekende held staat, Nero.

Dufaux en Delaby droegen historische correctheid hoog in het vaandel en wilden Rome laten zien zoals het was: bloedvergiet, moord, gladiatoren, verraad, overspel, afrekeningen, andere moraal, seks en bloot. Kortom: alles wat we in die andere historische reeks, Alex, moesten missen. In De Morgen kopte een recensie van het eerste deel in 1997: 'Alex maar dan met ballen'. Jacques Martin gaf in zijn Alex een opgekuiste versie van Rome. Martin dacht in der tijd wel dat hij het alleenrecht had op sandalenstrips en liet dit ook per brief weten aan uitgever Dargaud. Murena werd een hit en Martin was het alleenrecht nu wel degelijk kwijt. Tot grote ergernis van de schrijver.

In de volgende jaren (tot op heden) zijn er heel wat strips over het oude Rome bijgekomen: Adelaars van Rome, Cassio, Apostata, Gloria Victis, Alex Senator (Alex 2.0)...

Philippe Delaby, een Michelangelo van de strip.

In 2014 stierf de uiterst getalenteerde Delaby die al vanaf zijn achtste gepassioneerd door strips. Op 14-jarige leeftijd werd hij al toegelaten op de kunstacademie van Doornik. Daar perfectioneerde hij zijn tekentalent en leerde er ook schilderen. Hij was gepassioneerd door oude meesters. Toch kreeg zijn passie voor strips de bovenhand en won Delaby op zijn 18de een tekenwedstrijd voor het weekblad Tintin/Kuifje. Een andere bekende reeks waarvoor Delaby tekende is De Klaagzang van de Verloren Gewesten, ook op scenario van Jean Dufaux. 

Delaby was een oprechte kunstenaar, zijn tekenstijl is realistisch waarbij hij veel werk steekt in zijn personages die dan ook heel naturel aanvoelen. Hij wist hoe de anatomie van het lichaam in elkaar zit. Van het kleinste detail tot sterke aansprekende gelaatsuitdrukkingen. Delaby observeerde de wereld als een kunstenaar en gaf zijn personages alle gevoelens die bij het leven horen. 

De tekeningen van Delaby leven en hebben altijd de juiste uitdrukking. Hij kon personages in een paar lijnen neerzetten. Zijn vrouwen hebben weelderige vormen en zijn potloodlijnen zijn sensueel en dynamisch. Delaby had het in zich om zichzelf telkens proberen te overtreffen, om te zoeken naar perfectie.

 Delaby was een meester van het realisme waarbij de lijnen een sensualiteit en kwetsbaarheid vertonen die van  Murena een esthetisch genot maken. 

Opvolging.

De stijl van Italiaan Théo Caneschi is treffend en dynamisch met invloeden die hij haalde bij o.a. Hermann, Marini en Delaby. Caneschi tekent met een oog voor detail en grote overtuiging. Zijn stijl is helder en kiest net als Delaby voor een persoonlijke interpretatie van (historische) personages. 

Caneschi is trouwens geboren in Vinci, net als die andere geniale kunstenaar Leonardo. Caneschi is geschoold aan de Internationale School voor Strips. We kennen hem van reeksen als De verschrikkelijke paus, over paus Julius II op scenario van Jodorowsky, en De lemen troon, over de Honderdjarige Oorlog.

Het is voor Caneschi niet te bedoeling de stijl en esthetiek van Delaby te kopiëren maar in zijn creatieve visie verder te gaan. Hij kan net zoals Delaby de verbeelding laten spreken en zijn afbeeldingen niet te laten belemmeren door en te grote geleerdheid. De ambitie van Caneschi is om tot een spontane symbiose van stijlen te komen.

Ik ben al benieuwd naar het nieuwe deel van Murena en u kan dan ook een bespreking verwachten bij Gestript!.

Om af te sluiten nog een weetje over Murena:

Murena verscheen ook in Amerika maar was alleen in folie te krijgen tussen de porno. Uitgever Dargaud vroeg aan Dufaux en Delaby of ze voor deel 9, Doornen, de lange erotische scène niet wilden inkorten naar anderhalve pagina. 

De Haesjager

De Haesjager is een maandelijks stripmagazine met tekeningen en strips van de hand van Haes. 

Het blad wordt door Haes persoonlijk uitgegeven en om u een idee te geven over hoe dat in zijn werk gaat is hier een filmpje over het proces. 

Door Elias Jonkers.

Om het stripblad te proberen kan je altijd het nulnummer digitaal aanvragen. Dit nummer is een inkijk in een gemiddelde Haesjager. Iedere editie staat op zichzelf, zodat de strips geen vervolgverhalen zijn.

Wanneer je een abonnement neemt op een gewoon magazine, loop je altijd de nummers mis die voor die datum verschenen. De Haesjager werkt anders. Wanneer je ook abonnee wordt, je begint altijd met nummer 1. Op die manier moet je geen enkele strip missen. Want dat zou zonde zijn!

Er bestaan twee verschillende abonnementsformules: 

1) Halfjaar-jager: zes maanden De Haesjager (#01 t/m #06) in uw bus aan €30 en toegang tot online bonusfeatures.

2) Jaar-jager: twaalf maanden De Haesjager (#01 t/m #12) in uw bus aan €60 en toegang tot online bonusfeatures.

De Haesjager #00.

In het nulnummer ziet u o.a. een strip over hoe en wanneer het blad begon. Was het in 1992, wanneer de kleine Haes Donald Duck las? Of in 2001, wanneer Haes in de klas aan het tekenen was? Of toch eerder in 2013? Ach eigenlijk maakt het niet zo veer uit. Het belangrijkste is dat De Haesjager bestaat!

In De Haesjager verkent Haes de mogelijkheden van de strip en dat doet hij als geen ander. Of eigenlijk wel. Een andere stripkunstenaar die de mogelijkheden van de strip verregaand onderzocht was Will Eisner, de grootmeerster himself. Er zijn dan ook parallellen te ontdekken tussen Haes en Eisner, maar daarover later meer.

De korte strip op p. 13-17 in het nulnummer is een onderzoek naar tekstballonnen. De woordeloze strip maakt toch gebruik van tekstballonnen. Dit is trouwens niet het enige onderzoek van Haes naar dit onderwerp, zie daarvoor Waar komen tekstballonnen vandaan? op Haes z'n website.

De Haesjager #01.

De hand is de eerste strip in dit nummer en bevat autobiografische elementen. Dit is de eerste strip die doet denken aan Will Eisner, zowel qua verhaal (biografisch met een fantasie-element) als qua stijl: de compositie, kadrering en standpunten zijn van een experimenteel gehalte dat niet al te vaak voorkomt. De panelen maken deel uit van het geheel en dat vergt een volwassenheid als tekenaar. 

Deze korte strip zit vol met sterke beelden zoals bv. pagina 5: aan de koffiemachine. Twee collega's ontmoeten elkaar voor een pauze maar er wordt niet meer dan 'hoi' gezegd, terwijl het koffiemachine rustig verder blijft werken. Vast een herkenbare situatie voor velen.

Pagina 7 is een ander heel sterk beeld: 

'Pagina zeven is één grote visuele representatie van passiviteit en mislukte dromen.'

De hand is volgens Haes zelf geen verkenning van tekenstijl, visuele tegenstellingen of narratieve technieken, maar eerder een spontaan getekende strip. De tekeningen hebben een vlotheid en eenvoud. Alles klopt aan de tekeningen en er is niets te veel, waardoor ze duidelijk blijven. 

De hand is een mooie en intensieve leeservaring.

Een ander sterk verhaal is Met de kennis van nu. De strip bestaat uit twee pagina's die met elkaar in gesprek gaan, de overlapping waarmee dit verhaal opgebouwd is zien we niet vaak in strips.

In paneel 6/p. 1 gaat het personage van paneel 4/p. 2 in conversatie met zijn jongere ik. De verhalen gaan dan terug verder maar er is iets gebeurd: de oudere ik heeft zijn jongere zelf kunnen aansporen om toch plezier te gaan maken met zijn vrienden. Door die overlapping lopen heden en verleden in elkaar over en dat werkt hier mooi.

Het laatste verhaal is Lijnen. Dit verhaal is een oefening in grenzen verleggen, een experiment dat doet denken aan abstract comics, een weinig bekende tak van de stripkunst. 

Het personage is opgebouwd uit verschillende soorten lijnen. Die lijnen zijn zo gearrangeerd dat we er een figuur in zien. Wanneer het verhaal verder vordert, wordt de compositie van de lijnen steeds willekeuriger. Totdat we bij een abstracte tekening zitten en de lijnen mooi geordend worden per soort.

Over dit stripverhaal kan ik maar één ding zeggen: knap gedaan! Ik wou dat er meer als dit werd geëxperimenteerd in de strip. 

In het nulnummer zagen we al eens een beeld dat uit verschillende stijlen bestond, Lijnen doet er aan denken. De verschillende stijlen in één strip zagen we al bij Asterios Polyp van David Mazzucchelli. In dit meesterwerk heeft elk personage een eigen uitzicht dat past bij zijn of haar persoonlijkheid. Lijnen van Haes is een mooie verwijzing naar dit meesterwerk. 

Elke Haesjager eindigt op Paljas, een korte strip uit het leven gegrepen, met vaak een verrassende wending.

De Haesjager is een leuk, verrassend en ontzettend mooi gemaakt stripblad. Een verrijking voor iedere stripliefhebber.

Website van Haes: mijn naam is haes

Info over De Haesjager: http://www.mijnnaamishaes.nl/de-haesjager/

EJ

Binnenkort verkrijgbaar: nieuwe Barbara Stok

Barbara Stok is vooral bekend van haar Vincent, over Vincent van Gogh. Van deze graphic novel zijn al wereldwijd 10 000 exemplaren verkocht. Haar nieuwe graphic novel, Toch een geluk, mogen we verwachten bij Nijgh & van Ditmar op 12 april. Het nieuwe stripboek van Stok is een bundeling van autobiografische verhalen die ze de afgelopen jaren maakte.

De Nederlandse Barbara Stok werkt vooral binnen het autobiografische genre; ze schrijft strips die veelal openhartig zijn en met humor grote en kleine levensverhalen beschrijven. In 2009 ontving ze voor haar oeuvre de Stripschapprijs. Volgens de Volkskrant is zij één van de vijf beste striptekenaars van Nederland. In 2012 verscheen Vincent, en haar recente boek De omslag (2015) gaat over de expressionistische kunstenaar Hendrik Werkman. 

In Toch een geluk gaat Barbara Stok weer de autobiografische toer op. We volgen een nieuwe belevenis van Barbara, een doorsnee vrouw met een doorsnee leven. Ze drumt, twijfelt, ergert zich, filosofeert en vindt dat ze best goed bezig is. Ze werkt aan een groot project, een strip over Vincent van Gogh. Ze breekt internationaal door, geeft lezingen in New York, Sao Paulo, ze stort in en wou heel even dat ze Louis van Gaal was. Ze maakt spannende zeiltochten en probeert kalm te blijven. Gelukkig beleeft ze af en toe helemaal niets.

Toch een geluk verschijnt op 12 april 2016 bij Nijgh & van Ditmar.

Boekgegevens:

Barbara Stok, Toch een geluk

Paperback, 17 x 24 cm, 160 pagina's.

€18,50

ISBN 9789038801759

EJ

Het voorjaar van Standaard Uitgeverij

In dit overzicht geef ik u het voorjaarprogramma van  Standaard Uitgeverij (SU). We zullen niet alleen van strips kunnen genieten maar ook aan het knutselen, kleuren, tekenen en spelen gaan met het nieuwe gamma doe-boeken. Van elke bekende stripreeks is wel een speciale uitgave in aankomst. Behalve van De Rode Ridder, maar daar hebben we ook goed nieuws over! Voor gedetailleerde informatie over de publicaties verwijs ik door naar de catalogus van SU.

Door Elias Jonkers.

Vanaf 13 januari in de winkel.

We beginnen met volgende albums die deze week in de winkel liggen:

1) Vertongen & Co 14: Mark van de Jungle.

2) Urbanus 167: De razende matot.

3) The making of Amoras.

4) Marvel: Thor 2, Captain America 2, Guardians of the Galaxy 2, Wolverine 2.

De Kiekeboes.

De Kiekeboes 145: Wie A zegt.

Ook deze keer moet Marcel Kiekeboe springen wanneer Van de Kasseien met zijn vingers knipt, en deze keer in Antwerpen. Gelukkig zijn Charlotte, Fanny en Nopel weer in de buurt...

Verschijnt 16 maart.

De zevende Kiekeboes-special, Zoete Zonden, zal er een voor zoetekauwen zijn à la Sapperdeboere.

Op het menu staat: drie albums en verschillende spelletjes en grappen. 

Leer strips tekenen met de Kiekeboes.

Met dit boek vol handige tips en tricks leer je stap voor stap hoe je de personages van de familie Kiekeboe kunt tekenen, van de eerste potloodlijn tot de volledig afgewerkte, ingekleurde striptekening. Niet alleen de personages komen aan bod, maar ook het uitschetsen van decors wordt toegelicht.

F.C. De Kampioenen.

Voor De Kampioenen is het op naar de 100 albums. Zal het daarmee de langstlopende reeks van Hec Leemans worden en Bakelandt (96 albums) overtreffen? We zullen zien.

Op de kalender staat voor 16 maart nummer 89: Paniek in de Pussycat en nummer 90: De Kampioentjes maken het bont staat gepland voor 8 juni. Vanaf 16 maart kunnen we ook weer tal van herdrukken verwachten.

Tegen 13 april kunnen we ons op een special verheugen: De EK-Special, met 3 verhalen, spelletjes en een officieel EK-speelschema.

Van De Kampioenen in Pampanero verschijnt er in mei een luisterboek met zowel de strip, op een vlot leesbaar formaat en een cd met de stemmen van de echte Kampioenen.

Dit jaar kunnen we ook een opvolger verwachten van de succesvolle zoekboeken rond Mark en Carmen: Op zoek naar Boma is het nieuwe zoekboek dat op 13 april zal verschijnen.

Van de spin-off Vertongen en Co kunnen we naast nummer 14 van 13 januari (zie boven) nog volgende albums verwachten:

1) Vertongen & Co 15: De terugkeer van het beest.

2) Vertongen & Co Omnibus 1.

Suske en Wiske.

Van Suske en Wiske kunnen we dit voorjaar drie albums, waarvan één in het thema van het Bosch-jaar, en verschillende specials verwachten:

1) Suske en Wiske 333: De Bibberende Bosch. Verschijnt 10 februari.

2) Suske en Wiske 334: Taxi Tata - Expeditie Robikson. Dit is een dubbelalbum van twee kortverhalen. Verschijnt 13 april.

3) Suske en Wiske 335: Het Lederen Monster. Verschijnt 8 juni.

4) Zomerspecial 2016. Verschijnt 11 mei.

5) De Kleurrijke Klassiekers. Kleurboek waarin je de covers van Suske en Wiske klassiekers opnieuw kan inkleuren. Verschijnt 8 februari.

J.ROM.

Van deze Suske en Wiske/Jerom spin-off zullen alleen nog maar softcover en (de)luxe exemplaren verschijnen. Deel 4: Bloedmaan (11 mei), zal samen met deel 5: Rode Sneeuw een tweeluik vormen.

De Rode Ridder.

En dan nu het nieuws over De Rode Ridder!

Na Suske en Wiske is De Rode Ridder de langstlopende reeks van Willy Vandersteen en vanaf album 250 wordt De Rode Ridder nieuw leven ingeblazen met nieuwe verhalen en een nieuwe tekenaar maar wel nog dezelfde scenarist. Eerst moet nummer 249: De Satansvrucht (10 februari) nog verschijnen en daarna kan de vernieuwing beginnen. De vernieuwde reeks kon niet op een beter moment komen want in 2016 vieren we 70 jaar Johan de Rode Ridder (1946 als romanpersonage).

De nieuwe tekenaar voor De Rode Ridder is de Italiaan Fabio Bono, die we kennen van reeksen als Katharen en De Tempelier. Avonturen in de middeleeuwen zijn hem dus niet onbekend en dat is al zeker goed nieuws. Het tekenwerk van Bono is gedegen en realistisch, maar hij schuwt andere stijlen niet. Hij is immers ook één van de illustratoren van Thea Stilton.

De nieuwe albums zullen wat groter worden en nummer 250 zal uitzonderlijk extra dik worden (40 blz.) om de lezer kennis te laten maken met de vernieuwde reeks.

De Rode Ridder zal er volwassener uitzien en zal meer middeleeuwse actie bevatten. Johan zelf zal er ook wat ruiger uitzien. Dit is, volgens mij, net wat deze reeks nodig heeft!

Nummer 250: De Uitverkorene (11 mei) zal het eerste deel zijn in een reeks van 9 verhalen.

Hieronder speciaal voor u een voorproefje:

Stripkunstenaars trekken zich uit Grand Prix d'Angoulême (Update)

In de lijst van 30 genomineerden voor de Grand Prix d'Angoulême zit geen enkele vrouw. Dit was reden genoeg voor een tiental kunstenaars om zich terug te trekken en steun te geven aan de Franse groep BD Egalite, die op een boycot op het stemmen sturen. 

De Grote Prijs van Angoulême wordt op het Internationaal stripfestival van Angoulême uitgereikt en is het grootste stripfestival ter wereld en het belangrijkste van Europa. De prijs is een lifetime achievement award. De winnaar van de prijs wordt de voorzitter van het volgende festival.

Tot nu toe heeft enkel Florence Cestac als vrouw de grote prijs gewonnen. Marjane Satrapi (Persepolis) en Posy Simmonds (Tamara Drewe) stonden eerder al op de lijst van genomineerden.

Vanaf 6 januari hebben volgende kunstenaars zich teruggetrokken en de boycot gesteund: Daniel Clowes, Chris Ware, Charles Burns, Riad Sattouf, Joann Sfar, Milo Manara, Pierre Christin, Etienne Davodeau, Christophe Blain en Brian Michael Bendis. Deze namen zijn niet van de minste.

Milo Manara gaf als reden (op zijn Facebook-pagina) om zijn naam te laten verwijderen van de lijst dat vrouwen in zijn leven altijd een belangrijke rol hebben gespeeld. Hij probeert altijd  respectvol te zijn tegen de vrouw als onderwerp van zijn werk en niet als object.

De Fransman Joann Sfar stelt dan weer dat het ontbreken van vrouwen in een lijst van 30 namen een klap in het gezicht is voor diegenen die zich hebben gewijd aan het creëren van strips.

Davodeau wijst ons op het feit dat tegenwoordig meer en meer vrouwen strips maken en lezen. De stripwereld is niet alleen maar voor en door mannen, en is dit ook nooit geweest.

De reacties van Sfar en Davodeau kan u hier lezen. 

Brian Michael Bendis (Spider-Man, X-Men) licht zijn beslissing op zijn blog toe:

"as i drifted off to sleep last night i thought of my daughters.  my smart, strong willed daughters who will STILL have to fight for their equal rights and how they will STILL have to fend off some men treating them as objects before they can see them as individuals and how insane it seems to me." (quote)

 De Franse minister van cultuur, Fleur Pellerin, becommentarieerde dat vrouwen nu eenmaal niet in grote getale aanwezig zijn in de stripwereld, maar dat ze toch verontrust is dat er geen enkele vrouw in de lijst aanwezig is.

 De CEO van het festival, Franck Bondoux, verdedigt de beslissing met het argument dat de Grote prijs een lifetime achievement award is voor kunstenaars die een bepaalde leeftijd hebben bereikt. In die zin zijn er weinig vrouwen in de geschiedenis van de stripwereld. En daarbij voegt hij nog dat wanneer je naar het Louvre gaat, je ook heel weinig vrouwen zal tegenkomen. 

Hij kan de geschiedenis herschrijven. Verder legt hij uit dat Marjane Satrapi niet langer in aanmerking komt omdat ze niet langer strips maakt. Dit argument geldt echter ook voor de winnaar van 2014: Bill Watterson (Calvin and Hobbes). 

BD Egalite heeft een Charter of female comcis creators against sexism opgesteld, dat te raadplegen is op hun website: http://bdegalite.org/english/.

Website van de Grote Prijs van Angoulême: http://grandprix.bdangouleme.com/

Update: 

Intussen is er heel wat gebeurd rond de Grote Prijs van Angoulême: eerst werden er aan de lijst van genomineerden 6 vrouwen toegevoegd. Onder andere zagen Marjane Satrapi, Julie Doucet en Posy Simmons-ds hun naam op de lijst verschijnen. Zowel Satrapi als Simmonds werden als eens op de lijst gezet maar kregen toen zo weinig stemmen dat ze bij de laatsten eindigden.

Na het toevoegen van vrouwen, werd de lijst helemaal geschrapt en kunnen de stemgerechtigde auteurs gewoon eender wie als suggestie naar voren schuiven.

Bron: http://bdegalite.org/wp-content/uploads/2016/01/grandprix-fibd-ENG.gif

EJ

Overlezen met Dick Matena

Nu zondag (10 januari) komt Dick Matena naar Turnhout voor de tweede editie van Overlezen Onbegrensd i.s.m. Tilt, een organisatie die schrijvers en lezers bij elkaar brengt. Nu zondag gaan Joke van Leeuwen en Dick Matena de confrontatie aan.

Dick Matena (1948) kennen we vooral als verstripper van klassiekers van o.a. Elsschot, Gerard Reve, Jan Wolkers. Matena mag zich vanaf 2014 officieel Levend Erfgoeddrager noemen. Hij kreeg deze titel tijdens het Gala van het Stripboek. 

Een interview met Dick Matena vind u hier via Cobra.be.

Wanneer:

Zondag 10 januari 2016 vanaf 10:30.

Waar:

de Warande Turnhout

Warandestraat 42

2300 Turnhout

Prijs:

€6

Info: http://www.turnhout.be/overlezen-dick-matena-