Er bestaat zoiets als regrettable superheroes; dit zijn helden die nooit zo ver als de bekendste uit de DC en Marvel stal vlogen. Zij zijn 'regrettable' omdat ze gewoonweg verloren gelopen zijn in de massa. Dit artikel gaat over een nieuwe held, een Nederlandse held die hopelijk niet bij de lijst van betreurenswaardige superhelden terechtkomt. Haes gaf in februari zijn eerste album uit over de Haagse superheld de Lijn.
Door Elias Jonkers.
De naam alleen is al goed gevonden: de lijnen die niet overschreden mogen worden, de grens tussen goed en kwaad is een flinterdunne lijn. En het kostuum ligt helemaal in de lijn van zijn naam: zwart met een rode lijn.
Het oorsprongsverhaal doet ons denken aan een andere superheld. Ook een die zijn leven zag instorten toen zijn geliefden werden vermoord en die ook heeft gezworen de misdaad te bestrijden. Ik heb het over één van de meest populaire superhelden; Batman.
We spreken over de Lijn als een misdaadbestrijder, dit is een gegeven dat belangrijk is want geen enkele held, inclusief Batman, zal ooit de misdaad volledig uitroeien. Dit gaat in tegen hun interne, onbewuste verlangens. Bij superhelden zien we vaak een conflict tussen hun interne en externe verlangens.
Externe, bewuste verlangens: de stad of een bepaald gebied vrijmaken van misdaad. Er voor zorgen dat alle burgers veilig zijn.
Interne, onbewuste verlangens: nooit stoppen met het bestrijden van de misdaad.
|
Stel je eens voor dat Thijs Vermeer/de Lijn slaagt in zijn externe verlangen: Den Haag is vrij van misdaad en iedereen is veilig. Op dat moment wordt de Lijn overbodig en moet hij weer naar zijn oude leven, dat van Thijs Vermeer. Maar kan hij dat wel? Weet hij nog wat het betekent om Thijs Vermeer te zijn na de traumatische ervaring zijn geliefden te verliezen in een gruwelijke moord?
Dus zijn externe verlangen is in conflict met zijn interne verlangen om de Lijn te blijven, om nooit overbodig te worden. Dat is ook een reden waarom superhelden in de meeste gevallen nooit zullen moorden. Want dan roei je de misdaad uit.
De Lijn heeft een traumatische ontstaansgeschiedenis en een drijfveer om verkleed de stad in te trekken om de misdaad te stoppen, welke vorm deze ook aanneemt. Dit is net als alle superhelden doorheen de geschiedenis.
Wat is er dan zo verfrissend aan de Lijn? Allereerst de plaats waar het zich afspeelt: niet in een fictieve stad of verafgelegen planeet. Nee, het speelt zich af in een stad die we allemaal wel kennen, al is het misschien slechts van naam: Den Haag.
Maar, hoor ik menig fan denken, er spelen zich ook superheldenverhalen af in New York. Ja, dat klopt. Maar ook in dat geval zijn er ontzettend veel fictieve elementen zoals een flatgebouw als hoofdkwartier of een school voor mutanten.
Nee, de Lijn blijft lekker realistisch.
Dat is ineens punt twee. Thijs Vermeer is geen superintelligente miljonair die verschillende soorten gadgets of een harnas ontwerpt of koopt. Nee, hij is een gewone burger die vanuit zijn kelder de misdaad bestrijd. En dan nog wel op zijn fiets! De Lijn is een bedreven vechter en bereidt zich goed voor.
De Lijn in actie zien we in het eerste deel van het album: de vondst.
In deel twee, broertje, zien we de Lijn eigenlijk niet. Of jawel, enkel zijn arm. Dit doet mij denken aan The Spirit van toen Will Eisner deze nog schreef. Hij liet de Spirit in sommige verhalen ook niet of slechts toevallig voorkomen.
Het eerste album van de Lijn heeft nog meer gemeen met The Spirit. Op enkele pagina's kan Haes een geloofwaardig verhaal neerzetten dat net juist genoeg vertelt. Een sterk verteller aan het werk!
De stijl is weer zo heerlijk Haes-achtig in zwart-witcontrasten en inventieve paginaschikking. Het enige kleurgebruik is de rode lijn in het kostuum van onze held. Dat vestigt de aandacht op het personage op een wijze die bij het geheel past.
Haes laat zien dat hij als serieuze stripkunstenaar ook een prachtig heldenverhaal kan maken dat de noemer van plat vermaak niet mag krijgen, Haes doet met zijn de Lijn de mogelijkheden van de strip niet te kort. Hij geeft ons wederom een strip om te koesteren en om van te genieten, elke keer weer opnieuw.
Na het lezen van de Lijn heb je als lezer een honger gekregen naar meer. Naar antwoorden op vragen en informatie in het album. Ik hoop alvast oprecht dat de Lijn nooit op de lijst van regrettable superheroes terechtkomt want de Lijn is een verfrissende, realistische held en één van de weinige met oorsprong in de Lage Landen. Het album zelf is ook een mooi verzorgde uitgave met een extra aan schetsen en voorbereidingen.
Een korte samenvatting: Mooi werk van Haes!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten