Was het na Gloria Victis nog mogelijk om met een nieuwe sandalenstrip uit te komen? Het antwoord is luidkeels 'Ja!'. Het bewijs hiervoor is de nieuwe reeks Maxentius van Romain Sardou en Carlos Rafael Duarte bij uitgeverij Le Lombard. Le Lombard verwent ons met de eerste twee delen. De Romeinen zijn nog lang niet weg! En deze reeks leert ons dat sportrellen al zo oud als de straat zijn.
Door Elias Jonkers.
Deel 1: De Nika-opstand.
We zitten in het Constantinopel van 532, en de belangrijkste sport, de wagenrennen, zorgt voor heel wat oproer in de stad. In het Romeinse Rijk bestonden goed ontwikkelde organisaties die de verschillende teams in sportwedstrijden steunden. Deze teams waren te onderscheiden aan hun kleur: blauw, rood, groen en wit. Dat was in de gloriedagen van het Romeinse Rijk. In 532 kunnen we niet meer spreken van hét Romeinse Rijk, want dat bestaat al enkele eeuwen niet meer. We zitten nu in het Byzantijnse Rijk en daar zijn enkel blauw en groen van belang. Deze sportpartijen hebben zelfs politieke invloed.
En tot overmaat van ramp is de keizer, Justinianus I, fan van de blauwen.
Op de dag van de rennen in de Hippodroom van Constantinopel winnen de blauwen. De kampioen van de groenen is na een ongeluk in de arena op slag dood. De supportersrellen lopen al gauw uit tot een politieke opstand tegen de keizer, want die was niet geliefd bij vele senatoren, onder andere omwille van zijn nieuwe belastingen. Het paleis, dat vlak naast de Hippodroom ligt, is vijf dagen lang in staat van beleg. De menigte roept zelfs Hypatius, de neef van één van de vorige keizers, uit tot nieuwe keizer. De Nika-opstand eindigt wanneer generaal Belisarius met zijn leger de stad in stormt. De opstand zal zo'n 30 000 doden tellen.
Dat is één deel van het verhaal, het deel dat de verifiëren valt, want dat staat in de geschiedenisboeken.
De reeks Maxentius gaat natuurlijk over meer dan alleen de opstand tegen Justinianus I. Het gaat over de titelheld Maxentius, de zoon van koning Kavadh I van het Sassanidische Rijk, die in 531 stierf.
Maxentius, een prins, komt uiteindelijk als wees terecht in het Byzantische Rijk en klimt op als dierentemmer, tot een schoonbroer van keizerin Theodora.
Dierentemmer was echter maar een dekmantel, zijn echte bezigheid is 'spymaster', de leider van het spionnennetwerk van Justinianus I, of eerder, dat van Theodora.
Wat als het ongeluk met de wagen van de groenen nu eens sabotage was? Maxentius moet dit onderzoeken en probeert er alles aan te doen om een bloedbad te voorkomen. We weten dat dit niet zal lukken, maar wie zijn de daders? En wat zit er allemaal achter deze zogenaamde sportrellen?
Deel 2: De Augusta.
Zoals de titel al verklapt, moet Maxentius de hoofdrol delen met de Augusta, ofwel keizerin, zijn (schoon)zus, Theodora. In dit deel leren we meer over het verleden van de familie van Theodora en hoe Maxentius stiefbroer wordt van de keizerin. Ook nu weer moet Maxentius zijn leven riskeren voor de keizerin, die er niet beter op heeft gevonden dan het rijk te doorkruisen in een poging om zichzelf geliefder te maken bij het volk.
Justinianus wil dan weer Constantinopel herbouwen nadat de halve stad in as gelegd werd door de Nika-opstand. Zijn bekendste bouwwerk wordt de Hagia Sophia, lange tijd de grootste christelijke kerk in het westen.
Daarnaast wil Justinianus ten oorlog trekken tegen Carthago, dat toen deel was van het Vandaalse Rijk. Dit past in zijn plan om de Mare Nostrum (Onze Zee) te herstellen en dus ook het oude Romeinse Rijk. Generaal Belisarius behaalt een victorie op de Vandalen en Justinianus kan Noord-Afrika van zijn wenslijst schrappen. Procopius schrijft ondertussen alles op. Deze geschiedkundige heeft heel wat over de regering van Justinianus geschreven en in zijn Geheime geschiedenis (ontdekt in 1623) veegt hij de vloer aan met de keizer en zijn Augusta.
Tussen al deze historische feiten lijkt het moeilijk om nog een spannend en meeslepend verhaal te maken. Toch slagen Duarte en Sardou hier wonderwel in. Deel 1, De Nika-opstand, is net iets beter dan het tweede deel, De Augusta. Deel 2 is een lange tocht om te tonen dat Maxentius toch net iets meer van Theodora houdt dan van zijn eigen vrouw, Anastasia.
Al blijft er wel genoeg stof over om de reeks volledig te maken: zal Maxentius uit de klauwen van Theodora kunnen ontsnappen? Zal hij zijn koninklijke afkomst ontdekken?Het Verdict.
De tekenstijl van Duarte is zuiver en beheerst. Hij weet de pracht en praal van de Romeinse keizer fraai neer te zetten. Duarte zet een aantrekkelijke Theodora neer die, net als zijn andere vrouwen, trekken heeft van de stijl van Manara. Zeker wat de ogen betreft. Maar de meester volledig evenaren in het tekenen van vrouwelijk schoon, is weinigen gegeven. Duarte zet mooie vrouwen neer in zijn eigen fraaie en zuivere stijl.
De twee albums zijn op dezelfde manier opgebouwd: na een proloog krijgen we een titelpagina waarin de titel als in een film opkomt.
Na Gloria Victis is Maxentius de tweede sandalenstrip bij Le Lombard. Net als bij Gloria Victis bewandelt Maxentius de dunne lijn tussen feit en fictie. Zo dun dat we het bestaan van Maxentius best willen geloven. Dan misschien niet als Sassanidisch prins maar toch minstens wel als spion.
Wat deze sandalenstrip zo anders maakt is dat deze zich niet afspeelt in de klassieke setting, dat wil zeggen, het Romeinse Rijk, maar in het Byzantijnse Rijk en eigenlijk al in de middeleeuwen. Maar laten we ons niet al te veel vastpinnen op de historische correctheid: Maxentius is gewoon een goede nieuwe sandalenstrip!
Boekgegevens:
Romain Sardou en Carlos Rafael Duarte, Maxentius. Boek 1: De Nika-opstand, Le Lombard, ISBN 9789055818891
Romain Sardou en Carlos Rafael Duarte, Maxentius. Boek 2: De Augusta, Le Lombard, ISBN 9789055819201
Geen opmerkingen:
Een reactie posten