Manfred baron von Richthofen was zijn naam, maar iedereen kent deze gevechtspiloot als de Rode Baron. In de Eerste Wereldoorlog heeft hij wel tachtig vijandelijke vliegtuigen neergehaald met zijn rode Albatros D. III en werd zo'n 25 keer onderscheiden. Hij is één van de beroemdste gevechtspiloten uit de geschiedenis. Stof genoeg dus om een stripreeks.
Door Elias Jonkers.
Een historische fictie over de beroemdste gevechtspiloot ter wereld: de Rode Baron.
Manfred heeft net een vijandelijk vliegtuig neergehaald en ziet de bestuurder nog net sterven. En de Rode Baron geniet er nog van ook! Hier denkt Manfred terug aan zijn jeugd aan de militaire academie in Berlijn. De jonge Manfred lijkt één van de beste studenten te zijn, niemand lijkt hem bij te kunnen houden.
Manfred is een geboren moordenaar en op de militaire academie wordt hij klaargestoomd om alle vijanden van het Keizerrijk Duitsland te verpletteren. Manfred neemt dienst in de luchtmacht en dunt de rangen van de geallieerde (oorspronkelijke alliantie: Engeland, Frankrijk en Rusland) piloten stevig uit. In hun vliegtuigen, die toen nog in de kinderschoenen stonden, moeten de piloten alles ontdekken boven de slagvelden van '14-18 en de vliegtuigen zelf leken meer op vliegende doodskisten, zowel letterlijk als figuurlijk. En in dat spel is Manfred het beste!
Hier voelt de Rode Baron zich op zijn best, zo machtig.
Van waar komt het machtige gevoel dat Manfred heeft en vanwaar zijn plezier in het neerhalen van vijanden? Dat ontdekken we in het eerste deel van De Rode Baron.
De auteur, Pierre Veys, dicht de Rode Baron een zesde zintuig toe. Maar dit gegeven wordt op een subtiele manier weergegeven, niet als een fantasie-element. En zeg nu zelf: tachtig vijanden neerhalen, dat moet toch bijna met een zesde zintuig? Het maakt in ieder geval duidelijk dat Manfred von Richthofen een uitzonderlijk man was met goed ontwikkelende zintuigen.
Het tekenwerk van Spanjaard Carlos Puerta stelt ons voor een raadsel: zijn het schilderijen of is het met de computer gemaakt? We weten dat Puerta soms wel gebruik maakt van digitale inkleuring. Het is echter niet duidelijk of hij foto's gebruikt om zijn decors zo realistisch te maken.
De stijl werkt op sommige momenten heel goed, zeker op de eerste pagina. Deze is heel sterk: de natuur, het vogeltje. Knap gedaan.
Op andere pagina's werkt het niet echt en mogen de tekeningen wel iets duidelijker zijn. De ontploffingen daar en tegen zijn wel sterk weergegeven.
De Rode Baron is een trilogie, alle drie de nummers zijn in het Frans reeds verschenen, over een merkwaardig man. Maar het eerste album maakt mij niet echt helemaal warm voor de reeks. Het is leuk amusement maar ik had er meer van verwacht en er is volgens mij ook meer mogelijk in dit thema.
De reeks doet mij denken aan die andere vliegtuigstrip tijdens W.O. I, Edelweiss van scenarist Yann en tekenaar Romain Hugault. Alleen is de stijl van de laatste naar mijn aanvoelen beter dan die van Puerta. Het scenario van Veys op tekeningen van Hugault: dat zou pas (rode) vonken geven.
Boekgegevens:
Veys; Puerta, De Rode Baron 1/3: Tussen de kogels door, Dupuis, ISBN 9789031434503 (14,95)
De softcover verschijnt op 12 oktober aan 7,95
Manfred is een geboren moordenaar en op de militaire academie wordt hij klaargestoomd om alle vijanden van het Keizerrijk Duitsland te verpletteren. Manfred neemt dienst in de luchtmacht en dunt de rangen van de geallieerde (oorspronkelijke alliantie: Engeland, Frankrijk en Rusland) piloten stevig uit. In hun vliegtuigen, die toen nog in de kinderschoenen stonden, moeten de piloten alles ontdekken boven de slagvelden van '14-18 en de vliegtuigen zelf leken meer op vliegende doodskisten, zowel letterlijk als figuurlijk. En in dat spel is Manfred het beste!
Hier voelt de Rode Baron zich op zijn best, zo machtig.Van waar komt het machtige gevoel dat Manfred heeft en vanwaar zijn plezier in het neerhalen van vijanden? Dat ontdekken we in het eerste deel van De Rode Baron.
De auteur, Pierre Veys, dicht de Rode Baron een zesde zintuig toe. Maar dit gegeven wordt op een subtiele manier weergegeven, niet als een fantasie-element. En zeg nu zelf: tachtig vijanden neerhalen, dat moet toch bijna met een zesde zintuig? Het maakt in ieder geval duidelijk dat Manfred von Richthofen een uitzonderlijk man was met goed ontwikkelende zintuigen.
Het tekenwerk van Spanjaard Carlos Puerta stelt ons voor een raadsel: zijn het schilderijen of is het met de computer gemaakt? We weten dat Puerta soms wel gebruik maakt van digitale inkleuring. Het is echter niet duidelijk of hij foto's gebruikt om zijn decors zo realistisch te maken.
De stijl werkt op sommige momenten heel goed, zeker op de eerste pagina. Deze is heel sterk: de natuur, het vogeltje. Knap gedaan.
Op andere pagina's werkt het niet echt en mogen de tekeningen wel iets duidelijker zijn. De ontploffingen daar en tegen zijn wel sterk weergegeven.
De Rode Baron is een trilogie, alle drie de nummers zijn in het Frans reeds verschenen, over een merkwaardig man. Maar het eerste album maakt mij niet echt helemaal warm voor de reeks. Het is leuk amusement maar ik had er meer van verwacht en er is volgens mij ook meer mogelijk in dit thema.
De reeks doet mij denken aan die andere vliegtuigstrip tijdens W.O. I, Edelweiss van scenarist Yann en tekenaar Romain Hugault. Alleen is de stijl van de laatste naar mijn aanvoelen beter dan die van Puerta. Het scenario van Veys op tekeningen van Hugault: dat zou pas (rode) vonken geven.
Boekgegevens:
De softcover verschijnt op 12 oktober aan 7,95
Geen opmerkingen:
Een reactie posten