In de Robbedoes door-reeks worden verschillende auteurs gevraagd een verhaal over Robbedoes te creëren en vooral buiten het kader te denken. De resultaten zijn fascinerend en verrassend. We zijn nu al benieuwd naar wat het volgende album in deze reeks zal geven. Het tiende album, Het licht van Borneo, is gemaakt door twee grote namen: Zidrou en Frank Pé.
Door Elias Jonkers.Grafisch een wondermooi album en een geheimzinnig verhaal waar kunst centraal lijkt te staan. Robbedoes zal niet lang van zijn vakantie kunnen genieten!
Robbedoes zet zijn taak als journalist even opzij na een uitval met de nieuwe hoofdredacteur van Humo. Robbedoes wil even een time-out, eens niets doen, het non-avontuur van Robbedoes. Ondertussen kan hij zich ook toeleggen op zijn nieuwe hobby: schilderen
Maar ook wanneer Robbedoes eens vakantie neemt, komen de problemen naar hem toe. Circus Mondo is in het land en daar is oude bekende Noë, de dierentemmer uit Bravo Brothers. Noodgedwongen moet Robbedoes op Wildy, de dochter van Noë, passen. Intussen worden er in een kunstgalerij weergaloze schilderijen van een onbekend kunstenaar voor miljoenen verkocht. Heel de kunstwereld is in de ban van deze nieuwe kunstvorm, het Zooïsme. Verder vecht de graaf van Rommelgem tegen een plaag van onbekende paddenstoelen. Robbedoes zal dus niet lang kunnen genieten van zijn rust.
Het licht van Borneo telt drie verhaallijnen: Wildy Noë, de schilderijen en de paddenstoelenplaag. Tel daar nog eens bij dat Kwabbernoot probeert een topartikel te schrijven voor Humo en het liefdesleven van Robbedoes. Zo krijgen we al snel een album dat propvol zit. De setting is een België in verval, de mooie en grauwe kant van Brussel.
Tekenaar Frank Pé stelt helemaal niet teleur, zoals we hem kennen van o.a. Zoo en Ragebol. Elke pagina is subliem. Robbedoes is herkenbaar maar toch weer nieuw, een andere persoonlijkheid die wel een beetje wegheeft van het personage Ragebol. Pé toont dan ook nog eens zijn schilderkunst doorheen het album. Dit maakt van Het licht van Borneo een wondermooi album. En de kunstterm die verzonnen werd in het album, zooïsme, is ook van toepassing op de kunst van Frank Pé: dieren tekenen en schilderen kan hij als geen ander.
Maar waar het op tekentechnisch vlak een magnifiek album is, valt het verhaaltechnisch wat tegen. Alle verhaallijnen zijn op momenten te veel. Eén van deze verhaallijnen eindigt dan ook nog eens met een deus ex machina, waarschijnlijk omdat er geen 'tijd' meer was. Hierdoor blijkt de hele verhaallijn eigenlijk overbodig en kon ze zo uit het album gewist worden zonder dat er iets aan het geheel veranderde. En het album is dan nog eens dubbeldik. Omdat Frank Pé zelf niet echt tevreden was met zijn verhaal en er uiteindelijk mee in knoop lag, vroeg hij Zidrou om hulp. Maar jammer genoeg heeft deze topscenarist het niet volledig kunnen redden. De overvloed blijft.
Alles bij elkaar opgeteld is Het licht van Borneo geheimzinnig, gevoelig en levendig en zelfs een beetje cynisch en humoristisch. De verhaallijn van Wildy Noë en haar vader is ontzettend ontroerend. Zelfs het verhaal van de schilderijen is goed gebracht. Maar Frank Pé heeft te veel willen vertellen en het verhaal van de graaf van Rommelgem voelt wat overbodig.
Frank Pé dacht bij het schrijven aan natuurrampen en de paddenstoelen horen toch wel degelijk bij de boodschap die Frank ons wil meegeven. De paddenstoelen hebben een fantastisch en bovennatuurlijk kantje. Dat is nog niet erg, maar dat ze ineens gewoon verdwijnen is toch een brug te ver. Bij het lezen is het verhaal van de graaf leuk maar eigenlijk niet meer dan dat.
De ongelofelijke diversiteit van de reeks Robbedoes door... blijkt vooral als je dit album gaat vergelijken met andere albums in de reeks, zoals bijvoorbeeld Kwabbernoot gaat trouwen. Twee zeer verschillende albums qua stijl en inhoud, maar toch allebei in de kern echte Robbedoesverhalen.
De ongelofelijke diversiteit van de reeks Robbedoes door... blijkt vooral als je dit album gaat vergelijken met andere albums in de reeks, zoals bijvoorbeeld Kwabbernoot gaat trouwen. Twee zeer verschillende albums qua stijl en inhoud, maar toch allebei in de kern echte Robbedoesverhalen.
Het licht van Borneo is een mooi album maar jammer genoeg niet het beste verhaal en dat is een gemiste kans. Graag wil ik nog wel eens benadrukken dat het tekenwerk van Frank Pé gewoon subliem is!
Boekgegevens:
Frank Pé & Zidrou, Robbedoes door... 10: Het licht van Borneo, Dupuis, ISBN 9789031434541 (9,50)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten