De wolven van Hazenberg

Deze maand bracht uitgeverij Bries een opmerkelijk stripdebuut uit: mooi uitgegeven en met extra’s. In het boek kleeft een krantenknipsel, achteraan zit een schrijfschriftje en een reclamevel van het pretpark Wonderland. Alles houdt verband met het verhaal. We volgen een aantal inwoners van een stadje: de wolven van Hazenberg.

Door Elias Jonkers.

Wolven is een mooie uitgave over het wel een wee van de jeugd in een fictieve stad.

 Het verhaal.

Wolven is - volgens de uitgeverij - voor liefhebbers van Snickers, Marsmannen, James Dean, Smiley potatoes, Tekken 1 en Dawnson’s Creek. Na het boek te lezen begrijpen we deze associaties beter.

De korte inhoud: Het is zomer in Hazenberg en de dagen vloeien langzaam in elkaar over, zoals dat wel eens gebeurt in een warme zomer. We volgen een aantal inwoners van het stadje. Zo hebben we de zelfverklaarde einzelgänger Chip, die na lang aandringen van Lilly mee naar een feestje gaat. Maar daar krijgt hij al gauw spijt van. De relatie tussen Chip en Lilly zou voorkomen in Dawnsons Creek.

Tijdens een verschroeiende hittegolf gaan Jim, Max en Olli op jacht naar een mysterieus wezen dat in de bossen zou leven. De drie en hun hond gaan kamperen in het bos, amuseren zich, hangen wat rond en gaan uiteindelijk gewoon weer naar huis.

Kip, een jonge skateboarder heeft een serieuze val gedaan op de ramp. Zijn hoofd bloedt hevig en hij lijkt zijn grip op de realiteit te verliezen. Zo ziet hij telkens James Dean verschijnen. Zijn moeder is ook al niet veel van hulp, want die zit gewoon heel de tijd voor de TV. Kip en zijn vrienden gaan een nachtje doorbrengen in het verlaten pretpark Wonderland, daar verliest Kip weer even het bewustzijn. Ook na een nachtje stappen valt Kip bewusteloos neer.

En dan hebben we nog Gijsbrecht, die doorheen het album een paar keer voorkomt. In het bijgevoegde schriftje komen we wat meer over hem te weten. Hij beweert dat hij is ontvoerd door aliens en spendeert nu zijn dagen al dwalend door de stad.

Een vergelijking tussen James Dean en de verhalen uit Wolven is wel op zijn plaats. Dean belichaamde de opstandige jeugd, tienerontgoocheling en sociale vervreemding. De jongeren van Hazenberg kunnen we in deze categorie plaatsen: ze roken joints, dwalen doelloos rond en lachen met anderen.

Het team.

De Brusselaar Enzo Smits (afkomstig uit Geel) is de scenarist van Wolven en heeft een Master Audiovisuele Kunsten (Sint Lukas Brussel). Eerder maakte hij al twee kortfilms. Zijn tweede film It Won’t Be Long Now (2016) is gemaakt in samenwerking met Canvas/De Chinezen voor het programma 4x7.

Antwerpenaar Ward Zwart heeft al meer boeken op zijn palmares staan en werkt als illustrator voor diverse opdrachtgevers (Vlaamse Opera, Knack, De Morgen…). Andere boeken van Ward Zwart zijn Herd Animals (Bries, 2009), Mostly Cola (in eigen beheer, 2012) en I’m a Bad (Extrapool, 2013).

De tekenstijl van Zwart is realistisch, het is alsof we zijn schetsboek waarnemingstekenen opendoen. Dat heeft als voordeel dat alles duidelijk is. Dat Zwarts kan tekenen mag duidelijk wezen, vooral de landschappen, dieren en stadsgezichten zijn heel mooi. De mensen zijn echter wat minder. Ze zijn vaak niet levendig. Andere keren zijn de portretten wel ontzettend goed. Maar dan zijn het ook niet meer dan dat, mooi getekend portretten. De tekeningen zijn doorheen het album niet consistent. De kwaliteit schommelt te hard.

In een artikel in de krant zegt Zwarts dat hij eigenlijk niets met strips heeft, dat hij veel en snel werkt. Dat hij snel werkt is hier en daar te duidelijk aanwezig.  In De Morgen lezen we dat hij de stripwereld er één van ‘seuten en nerds vindt, maar je kunt ook uit dat medium breken en er je eigen ding mee doen’. Dat heeft hij duidelijk gedaan. Hoe kunnen we het dan wel omschrijven? Laten we er de term graphic novel op plakken, daar kunnen we alles onder plaatsen dat niet bij het klassieke stripverhaal past. Maar echt vernieuwend is het absoluut niet. 

Wolven is vooral een fragmentarisch boek, zowel qua verhaal als tekenwerk. Het is dan ook geen echt stripverhaal. Iets waar beide heren naar eigen zeggen niets mee hebben. Duidelijk is wel dat het geen klassiek stripverhaal is, maar dat hoeft ook niet. Dat is nu juist zo boeiend aan de stripwereld: je kunt verder gaan, eens wat anders proberen. Met de extra’s in het boek wordt Wolven tevens een object. Het verhaal speelt zich vooral in de hoofden van de personages af. Er zijn pagina’s waar er niets lijkt te gebeuren. Je krijgt eigenlijk impressies, platen die niet echt bij elkaar lijken te passen. Ook dat is niet vernieuwend, maar wel leuk om te zien, want zo vaak komt dit in de Westerse stripwereld niet voor.

Wanneer je Wolven als een strip gaat benaderen kom je misschien wat bedrogen uit. Daarom stel ik voor om Wolven onbevangen te lezen.

Boekgegevens:

Enzo Smits; Ward Zwart, Wolven, Bries, ISBN 978-90-6174-022-9 (€ 26,95)