Over stripkunstenaar Haes heb ik al heel wat geschreven. Ik vind het gewoon echt supergoed, zo simpel is het. Haes heeft iets speciaals, weet net dat iets extra in zijn strips te leggen. Daarbij komt dat Haes net als ik een liefhebber is van strips. Bij deze een persoonlijk overzicht over Haes en de Haesjager.
Door Elias Jonkers.
Haes experimenteert met verschillende stijlen, lijnvoeringen, verhalen, typografie... Noem maar op. Dat maakt Haes zo boeiend om te blijven volgen: Wat gaat hij de volgende keer doen?
De Haesjager.
De Haesjager is Haes z'n eigenhandig gemaakte maandelijkse stripblad. Wat maakt de Haesjager nu zo goed? Buiten het feit dat Haes alles zelf uitgeeft, is de inhoud in één woord meesterlijk.
Elke Haesjager is leuk, verrassend en ontzettend mooi gemaakt. Het doel van deze uitgave is vooral experimenteren met verschillende stijlen en technieken. Bij elke editie hoort dan ook nog eens een bespreking op de website van de schrijver zelf. Haes steekt elke maand zijn tijd in het afleveren van een verzorgde Haesjager. En dat alleen al verdient ons respect.
Vorig jaar heb ik een aantal Haesjagers besproken, is geef ze even op een rij:
Een Haesjager voor elke maand.
Twaalf nummers, twaalf maanden. Elke maand uitkijken naar het nieuwe nummer. Telkens opgewekt in de brievenbus kijken of de nieuwe Haesjager erin zat. Teleurgesteld als dit niet zo was en bijna euforisch als er een enveloppe van Haes bij zat. Dat is zowat hoe ik mijn jaar met Haes heb beleefd. Ontzettend boeiend om telkens de experimenten van een stripkunstenaar te mogen zien.
Hoewel Haesjager #12 voorlopig de laatste is, hoop ik dat Haes er ooit nog nieuwe maakt.
 |
| Alle Haesjagers op een rij. |
Luxe-uitgaven.
De Haesjager is niet alles wat ik van Haes heb mogen ontdekken dit jaar. Van Haesjager #8: De Lijn is er een speciale luxe-uitgave in hardcover. Het verhaal van de Lijn gaat als volgt: Thijs Vermeers wereld stortte in toen zijn vriendin en schoonouders werden vermoord. Door gebrekkig bewijsmateriaal kwamen de daders vrij. Dit kon Thijs alleen maar beantwoorden door het recht in eigen handen te nemen. Maar al gauw leerde hij dat de grens tussen goed en kwaad vaak flinterdun is en dat sommige lijnen beter niet overschreden worden. Nu stelt hij alles in het werk om de misdaad te bestrijden en beschermt hij onschuldige burgers in Den Haag. Sindsdien is hij... de Lijn. (Hele artikel: Een superheld uit Den Haag)
Een tweede luxe-uitgave is Zo Zout, Zo Zoet. Het verhaal, op een lied van John Smith, debuteerde is de Haesjager #4. Zo Zout, Zo Zoet is een prachtig album waar menig uitgever wat van kan leren. Er zit liefde in en dat voel je, liefde voor het vak van striptekenaar, liefde voor het medium, de kunstvorm. Het album is van een kwaliteit die we zijn gaan verwachten van Haes. Ik blijf bij mijn standpunt dat Haes een tovenaar op papier is, een experimenteel kunstenaar die de mogelijkheden van de strip wil blijven heruitvinden. En zo'n mensen hebben we voor het medium toch nodig? (Hele artikel: Zo Zout, Zo Zoet: het tweede album van Haes)
In de luxe-uitgave zit een extra verhaal over het ontstaan van het dorp uit Zo Zout, Zo Zoet.
Haes z'n website.
Op de website van Haes kan je terecht voor de aanschaf van de albums en de Haesjager. Maar je vindt er ook online stripverhalen op Haes z'n pad (blog) en artikels over strips en andere dingen (Haes z'n spinsel).
Waarom Haes?
 |
| Kleur en ritme in Haesjager #11. |
Allemaal goed en wel... Maar wat maakt Haes nu zo goed?
Haes experimenteert met stijl en verhaal. Hij onderzoekt wat allemaal kan in het medium zonder de strip te verloochenen. En het is mij duidelijk geworden in gesprekken met Haes dat hij ook oprecht geïnteresseerd is in de wereld en geschiedenis van de strip. Haes heeft een liefde voor de kunst van het stripmaken. En die liefde voel je telkens je weer een Haesjager vastneemt, of telkens er weer een stripje online komt.
Je kan de strips van Haes blijven lezen en toch telkens weer iets vinden om je over te verwonderen. Hij weet een souplesse en naïviteit in zijn werk te leggen. Haes probeert alles: kleur (zoals in Haesjager #10: de eerste die volledig in kleur is), verschillende lijnen, zwarte vlakken... Haes experimenteert met tekstballonnen, de manier waarop een verhaal verteld wordt (in Haesjager #12 gaat Haes hier ver in)...
Het feit dat hij telkens weer iets nieuws probeert, telkens zijn eigen grens verlegt en toch weer tot een mooi resultaat komt, maakt dat Haes het ontdekken waard is.
Soms is het resultaat niet altijd wat je verwacht, zoals in de eerder aangehaalde Haesjager #10. Het verhaal in deze Haesjager heeft als titels Gevat en gaat over pesten op school. Het materiaal waarmee Gevat gemaakt is, zijn kleurpotloden en balpen. De tekeningen zijn schetsmatig en rommelig. Dat past wel bij het verhaal: het leven van Bart is niet perfect, best een beetje rommelig ook.
Het is een experiment en dat is boeiend om te zien. Door dit experimenteren met verhaal, stijl en lay-out, door de titel en tekst een rol te laten spelen, door alles deel te maken van het verhaal is Haes een leerling van Will Eisner. En één van zijn beste leerlingen.
 |
| De stijl uit Haesjager #10 (coverbeeld). |
Ik hoop dat Haes in de toekomst albums en strips blijft maken, want van iemand als Haes kan je maar niet genoeg krijgen.
Andere artikels over Haes:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten