Door Elias Jonkers.
Hubert toont met zijn nieuwste werk weer maar eens dat hij de finesse van het schrijven bezit. Virginie Augustin geeft ons een ruwe, dynamische maar tegelijk ook elegante tekenstijl. Kortom: een geweldige ontdekking!
Het verhaal.
De jonge Lisbeth treedt in dienst van Lord Edward, een voorname en rijke edelman van minder voorname reputatie. We bevinden ons aan het begin van het Victoriaanse tijdperk. De jonge Victoria is pas koningin en Edward, gehuld in robe of state, moet aanwezig zijn op het huwelijk tussen Victoria en Albert. Alleen heeft de ijdele Lord daar geen zin in. Hij gaat liever drinken en hoereren. Want dat is waar deze edelman goed in is. Edward feest erop los en trekt zich niets aan van wat de wereld van hem denkt. Losbandigheid is zijn motto. Niemand blijft gespaard van zijn escapades.
Na het huwelijk gaat Edward op stap en komt gehavend terug thuis. Daar zorgt de goede Lisbeth voor haar meester. Vanaf dan wil Edward alleen maar door haar verzorgd worden. Zij, de dienstmeid, wordt de vertrouwelinge van Edward, de meester.
Maar in het Victoriaanse Engeland is dat dus not done! Er is een orde in het huishouden met strikte regels. En Edward gooit deze orde helemaal om. Kan het deze ijdele edelman wat schelen? Nee, natuurlijk niet. Maar het personeel ziet dit met lede ogen aan en de positie waarin Lisbeth zich ineens bevindt, zorgt voor jaloezie. En des te losbandiger de meester wordt, des te discreter wordt het personeel.
Edward moet oppassen want zijn aanzien aan het hof staat op het spel. Victoria was niet zo dol op losbandig gedrag. Victoriaans Engeland (1837-1901) is een periode van voorspoed en de opkomst van een ontwikkelde middenklasse. Maar deze periode kent ook een grote sociale ongelijkheid. Onder Victoria was men zeer preuts: vroomheid en ingetogenheid waren de norm. We kunnen ook spreken van een grote hypocrisie: seksuele uitspattingen werden gedoogd, zolang die maar niet openbaar werden gemaakt.
De twee hoofdpersonages staan volledig tegenover elkaar: zowel in sociale hiërarchie als in karakter. Edward heeft alles: hij is knap, welbespraakt en hij heeft een zetel in het Hogerhuis (House of Lords). Maar ook politiek interesseert hem niet.
Tegenover hem staat in stilte de jonge en teruggetrokken Lisbeth. Zij is een bijzonder personage. Toegewijd aan haar huishoudelijke taken ondergaat ze in stilzwijgen alle beproevingen. Edward vertelt haar alle details van zijn leven, alle uitspattingen beschrijft hij. En wat doet Lisbeth? Niets, ze oordeelt niet.
Het creatieve team.
Scenarist Hubert (Beeldschoon) is minder productief als schrijver dan veel van zijn (Franse) collega's, maar wat hij brengt is fijn geschreven, met voldoening en vernuftigheid. Ook nu weer is het een genot om te lezen. Had meneer nog iets gewenst? is een vrij traag verhaal, met ingehouden spanning. De actie speelt zich voornamelijk binnenhuis af: in de adellijke residentie, maar ook in de hoofden van de personages. Het verhaal rust op de dialogen die zeer literair zijn.
Had meneer nog iets gewenst? is een strip die aanleunt bij klassieke literatuur. Maar als we denken aan de Engelse romantische literatuur (bv. de romans van Jane Austen) is de uitkomst van deze roman toch wat onverwachts.
Hoe breng je een schijnbaar traag verhaal in beeld? Het gevaar is dat het al gauw saai en statisch wordt. Maar daar weet Virginie Augustin (Alim de leerlooier, Whaligoë) wel raad mee. De tekeningen zijn dynamisch en ruwer. De decadente en perverse omgeving wordt weergegeven met ruwheid, maar tegelijk is haar stijl ook elegant. Virginie weet op momenten genoeg detail in het werk te steken, zoals het weelderige huis van Edward.
Haar weergave van de personages is magnifiek: ze geeft Edward, als complexe man, zeer goed weer. Ook Lisbeth is zeer treffend gedaan. Maar hoe geef je een niet al te knappe verschijning weer als je tekenstijl zeer mooi is? Ook daar weet Virginie wel raad mee: Lisbeth is betrekkelijk eenvoudig weergegeven. Tot je haar in close-up ziet: haar ogen spreken boekdelen.
Ook het kleurgebruik is treffend: deze zetten het binnenhuiselijke van het verhaal goed weer.
Pareltje.
We zouden nog zo veel kunnen schrijven over deze prachtige strip. Over sociale hiërarchie, de onmenselijke tijd voor armen, de complexe samenleving van een great house. Maar al dat zou niet bijdragen tot de essentie van de boodschap: Had meneer nog iets gewenst? is gewoon een ontzettend goede strip. Een echt topwerk dat nooit verveelt, zelfs niet na het nog eens te herlezen... en herlezen... Maar dat hadden we eigenlijk al kunnen weten, want bij het openen van een Hubert is de kans klein dat we ontgoocheld zijn.
Boekgegevens:
Voor de afbeeldingen: © Had meneer nog iets gewenst? Hubert & Virginie Augustin, Ballon Media nv, 2017
Geen opmerkingen:
Een reactie posten