Volg tekenaar Plessix en scenarist Le Gall op een charmante wandeling in de voetsporen van een jongen en zijn sprekende geit. En ontdek zo waarom deze wondermooie fabel een meesterwerk is!
We kennen Michel Plessix van zijn bewerking van De wind in de Wilgen en zijn eigen vervolg op de roman uit 1908 De wind in de Woestijn. Het ongelooflijke tekentalent van Plessix stond toen al buiten kijf en in Waar gaan de mieren heen? bewijst de man zich gewoon opnieuw. De stijl in deze fabel is samen te vatten als rond, zacht en expressief, spelend met de grens tussen realistisch en karikaturaal. Het hoofdpersonage, de kleine Saïd, is zo adorabel dat we hem uit de pagina's willen trekken en een knuffel geven. De lieve tekeningen krijgen nog meer kracht door de stijlvolle inkleuring van Sébastien Orsini, waardoor het geheel betoverend is.
Laten we nu de schrijver vooral niet vergeten want ook Frank Le Gall (Theodoor Cleysters) heeft zijn best gedaan. Het poëtische en de vindingrijkheid sluiten perfect aan bij de tekeningen van Plessix, waardoor er een alchemie ontstaat die resulteert in een filosofisch en vertederend verhaal over een gekke expeditie met een verrassend einde.
Waar gaan de mieren heen? is een verhaal vol vriendschap, vertrouwen, liefde, grote vragen en magie.Want hoe kan het anders dat Zakia de geit kan praten? En praten doet ze zeker, onophoudelijk. Het is eigenlijk Zakia die het verhaal draagt en wanneer het duo, Saïd en Zakia, een trio vormen met het meisje Abir versnelt het verhaal en volgt Saïd eindelijk het spoor van mieren.
Want dat is wat Saïd altijd al heeft willen weten: waar gaan de mieren heen? En uiteindelijk is dat slechts bijzaak, want Saïd vindt aan het einde van de reis zoveel meer dan hij in het begin zocht. De onschuld van Saïd en Abir verrassen zowel de lezer als de personages in het boek. Zo kunnen Zakia en Saïd nooit boos blijven op elkaar. Het verhaal heeft geen grote schurk of schat zoals in de verhalen van Duizend-en-een-nacht. Nee, de schat aan het einde van de reis is zo mogelijk nog groter dan die van Ali Baba.
Er worden veel verhalen verteld en die kunnen best wel eens waar zijn. Over een jongen die in een vergeten dorp woonde gaan ook wilde verhalen rond, over reuzen, djinns en grootvaders, allemaal dankzij de mieren die hij was gevolgd. En wie weet? Misschien is het wel allemaal echt waar.
Het begin en einde van het verhaal komen mooi samen en ook wanneer Saïd, Zakia en Abir aankomen op de plek waar de mieren heen gaan, komen elementen van het begin weer terug en valt alles in de plooi. Meesterlijk verteld.
Hoewel Waar gaan de mieren heen? op het eerste gezicht voor kinderen is, is het een fabel voor jong en oud. Iedereen kan genieten van het prachtige verhaal over een jongen en zijn sprekende geit waarin mysterie en magie alomtegenwoordig zijn.
Voor de afbeeldingen: © Plessix, Casterman, 2017
Geen opmerkingen:
Een reactie posten