De twee eerste uitgaven in deze reeks, zijn van Régis Loisel en Tébo. Beiden maken een eigen Mickey-verhaal, maar liggen qua stijl ver van elkaar. Bij Loisel kruipen er politieke en maatschappelijke thema's in. Bij Tébo staat de humor dan weer net wat meer centraal.
Loisel: Mickey uit liefde.
Wanneer Glénat aan Régis Loisel (Magasin General, Peter Pan) vroeg om een Mickey-verhaal te schrijven, zag hij een jongensdroom uitkomen. Loisel kwam al eerder dicht bij het Disney-universum wanneer hij met Patrick Cothias Norbert le lézard, de enige hagedis met oren, bedacht. Maar nu mocht hij dus echt aan de slag met Mickey, Minnie, Donald en de anderen.
Loisel wilde deze keer alles zelf doen, van verhaal schrijven tot de inkleuring. Het moest zijn eigen verhaal worden, maar niet de Mickey van zijn jeugd (jaren 1950). Nee, Loisel haalde inspiratie in de jaren 1930. Meer bepaald bij Floyd Gottfredson (1905-1986), één van de meest bepalende tekenaars van de Mickey Mouse comic strips.
Dus de sfeer die Loisel oproept in zijn Mickey Mouse: Zombokoffie, is dezelfde als in Magasin General. Met thema's als werkloosheid, de kloof tussen rijk en arm, onteigening... Historische problemen die toch nog actueel zijn. Wat hebben de Fransen toch om overal te willen praten over de problemen in de wereld?
Loisel koos voor het zogenoemde oblong-formaat ("langwerpig, rechthoek"). Ook dit doet denken aan de comic strips uit vervlogen tijden. Hiermee maakt Loisel het zichzelf wel moeilijker om een dynamiek te vinden. Maar hij brengt het er ontzettend goed vanaf.
Alles moet de sfeer van de jaren 1930 oproepen. Dus ook de personages: zoals Karel Paardepoot (Horace). Hij heeft geen salopette aan, want die kwam pas later. Karel heeft alleen zijn schoenen en hoed. Zijn hoed hang wat voor zijn ogen, waardoor Karel een schurkachtige kant krijgt. De halster rond zijn nek moest waarschijnlijk dienen om duidelijk te maken dat het over een paard ging. Want weten welke dieren het zijn, is bij Disney altijd vanzelfsprekend.
Alleen Pluto is wat zijn tijd vooruit. Want de trouwe hond van Mickey (Goofy is trouwens ook een hond) was in het begin een stuk minder mooi getekend. Dit personage ontwikkelde zich in de loop der jaren tot de lieve hond die we vandaag kennen.
Laten we Loisel even aan het woord over enkele platen uit Zombokoffie:
Plaat 5:
Droom van een kind: Ik droomde als klein kind van vakantie door te brengen in een caravan.
Wat ik nog nooit in mijn leven heb gedaan. Ik heb nog steeds een cartoon in gedachten waarin
een caravan op de top van een berg wordt losgemaakt. Ik wilde zijn gezellige kant benadrukken, met de gordijnen voor de ramen en bloembakken.
Ik wilde ook zijn rammelige kant laten zien op een slechte weg. Alles en iedereen springt op, behalve Minnie, zij blijft ongestoord zitten. Clarabella maakt pannenkoeken, niet erg mooie vanwege de schokken. Eén vliegt weg en raakt een specht in het gezicht. Deze stort jammerlijk neer.
Mijn mooie groene vogel werd onzichtbaar in het midden van het gras. Dus ik heb het in het rood weergegeven.
Plaat 6:
Lang leven de palen: mooie tegenstelling tussen mijn furieuze specht en de zoete sfeer in mijn caravan.
Kader 2: let op de palen. Ik hou van verticaliteit, dus hou ik van palen, dus stop ik ze overal. Alleen hangen ze nog niet aan elkaar. We zullen zeggen dat ze wachten op installatie.
De specht duikt van boven in de caravan. Dit soort beelden vinden we niet vaak bij Disney. Deze keer is de specht weer rood, maar dan van woede.
Plaat 7:
Wanneer Karel een pan tegen zijn gezicht krijgt, en zijn benen in de lucht vliegen, denk ik duidelijk aan Uderzo. Hij heeft een groot gevoel voor beweging. Dit geeft een heel grappig effect dat we niet vinden bij Disney. Bij het tekenen valt pas op waar we onze inspiratie halen. Bedankt aan de geweldige Albert!
De specht, die opnieuw groen is, doet zijn gebruikelijke bezigheden. Dit betekent dat deze reeks voltooid is. Kom op, een paar palen om dit te vieren!
De Mickey van Tébo.
Tébo trakteert ons op korte verhalen. Korte maar grootse avonturen! Norbert, de kleinzoon van Mickey, is net zoals alle kinderen van zijn leeftijd: alleen maar oog voor videogames. De verhalen van Mickey kunnen hem wel boeien. Verhalen en jeugdherinneringen waarin Mickey dan weer een astronaut, cowboy of gevangene is. Maar... Norbert heeft soms wat moeite om in deze onwaarschijnlijke verhalen te geloven, vooral omdat grootvader Mickey, net als zo veel ouderen, een geheugen heeft dat op gatenkaas lijkt.
Laten we ook even Tébo aan het woord over pagina's 58 en 59. We bevinden ons in een chocoladefabriek:
Deze dubbele pagina is een eerbetoon aan de videogames uit mijn jeugd, erg simplistisch naast de mastodonten van vandaag. Ik herinner me vooral Donkey Kong, een van de eerste Nintendo-arcadespellen, met de verschillende verdiepingen, zoals hier.
De uitdaging was dat de lezer meteen begrijpt dat alles links bovenaan begint, voordat hij wordt opgenomen in het landschap. Ik dacht eerst met pijlen te werken, maar de pijpen zeggen genoeg. In Donkey Kong was er al een trolleyrace, zoals in de tweede Indiana Jones. Hier is het de missie om Minnie te redden van een gewapende Boris.
Tébo is duidelijk in zijn element en zit absoluut op zijn plaats met dit Mickey-avontuur. Het straalt een ongelooflijke vrijheid van toon uit en bevat een unieke humor.
Uiteindelijk zijn de beide albums een lust voor het oog. Zeer mooi afgewerkt door Glénat (hardcover met stoffen rug). Of je nu liefhebber van Mickey Mouse bent of niet, de albums zijn prachtig gemaakt. Hopelijk brengen ze alle albums van Mickey Mouse door... uit.
EJ
Boekgegevens:
Voor de afbeeldingen: © Glénat, Régis Loisel & Tébo © Disney Enterprises, 2017
Interviews en commentaar op platen zijn verschenen in CaseMate #97, novembre 2016, Supplément spécial.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten