Gestript?

Gestript is een project van Elias Jonkers en Sien Vrolix. Alle soorten strips, comics en graphic novels worden figuurlijk in hun blootje gezet.
Elias is tevens striprecensent voor De Boekenkrant en BKStrips. 


***


Interview met Elias: 

Hoe is mijn passie voor strips ontstaan?
Ik heb altijd strips gelezen. In het begin las ik vooral Astérix, Alex, De Rode Ridder en Papyrus, omdat deze reeksen over geschiedenis gaan. Bij mijn grootouders las ik vaak Kuifje en Suske en Wiske, zij hadden de volledige reeks.
De enorme boekenkast vol met strips bij mijn grootouders heeft ongetwijfeld een rol gespeeld in de ontwikkeling van mijn liefde voor strips. Mijn grootvader was ook ontzettend voorzichtig met zijn strips en kon urenlang boven zitten om alles op nummer te ordenen. Dat vond ik eigenlijk wel mooi.
Veel mensen stoppen op een bepaalde leeftijd met het lezen van strips. Ik niet, ik bleef geboeid strips lezen.

Welke rol spelen strips in mijn leven?
Vandaag de dag spelen strips een enorme rol in mijn leven. Enerzijds professioneel: ik moet weten wat er uitkomt omdat ik in een boekenwinkel werk. Daarnaast blijft het lezen van strips een boeiende en plezierige bezigheid, ook het met twee lezen van strips is enorm aangenaam. Dus strips spelen niet alleen in mijn professionele leven een rol maar ook ik in mijn privé- en sociale leven.

Toen ik begon aan de bibliotheekschool in Gent, ben ik mij intensief met strips gaan bezighouden. Dit intensief bezighouden met strips is vooral versterkt door mijn stage in de bibliotheek van Turnhout, waar ik werkte aan de stripcollectie. Mijn stage resulteerde dan weer in een paper voor school en ondertussen ben ik die paper aan het uitschrijven tot een heuse studie over strips.

Wat is mijn favoriete strip, serie of genre en waarom?
Omdat ik bijna alles lees wat uitkomt, is dit een moeilijke vraag. Ik lees ook letterlijk alles dat niet uitkomt van Standaard Uitgeverij, Ballon Media (Dupuis, Dargaud, Le Lombard, Ballon, Glénat), Dark Dragon Books en diverse andere uitgeverijen.
Ik lees nog altijd graag historische strips. Strips over een kunstenaar vind ik enorm boeiend. Vooral om te zien hoe een andere kunstenaar bekende schilderijen en kunstwerken overneemt in zijn eigen stijl.

Om zo een aantal namen en titels te noemen van werken waarvan ik enorm genoten heb: Manu Larcenet (De dagelijkse worsteling), Joann Sfar (De kat van de rabbijn, Oude tijden), Craig Thompson (Een deken van sneeuw), Judith Vanistendael, Zidrou vind ik een enorm sterke schrijver, net als Wilfrid Lupano. Het zotte geweld van Joris Vermassen vind ik één van de beste albums van de voorbije twee jaar.
Alex Senator vind ik een goede opvolger van de basisreeks Alex. En van de boeken van Guy Delisle geniet ik ook enorm.

Daarnaast heb ik een liefde voor Amerikaanse comics: Batman, Superman, The Spirit. Will Eisner heeft ook een belangrijke plaats in mijn boekenkast.
Logicomix en van dezelfde tekenaar Democracy, vind ik zeer sterk. Dit zijn historische en filosofische verhalen op een leuke en bevattelijke manier verteld.
Ik vergeet ongetwijfeld titels en namen te vermelden. In dat geval geef ik graag tips en informatie, u hoeft maar te vragen.

Waarom moeten mensen strips lezen?
Eerst en vooral, mensen moeten van mij niets. Maar wanneer ik mensen hoor praten over ‘maar prentjesboeken’ en ‘dat is toch niet zo goed als een echt boek’, gaat mijn haar recht staan en probeer ik de mensen er van te overtuigen om toch eens naar een strip te grijpen.

Strips zijn niet alleen een medium maar een manier om een verhaal te vertellen en te beleven. Het is niet zo dat je voor strips minder fantasie nodig hebt. Mensen moeten net zo goed leren beeldlezen als woordlezen.

Strips zijn een deel van onze cultuur en ik vind het gek dat er zo denigrerend werd/word gedaan over strips juist omdat het (vaak, niet uitsluitend) een combinatie is van beeld en woord. Beeld alleen wordt bejubeld als Kunst met een grote K (ook al bestaat dat niet), en literatuur is ook Kunst en Cultuur met een grote C.
Maar de combinatie? Hou maar, nee daar moeten we toch na onze kindertijd mee stoppen. Waarom? Strips zijn geen lage cultuur. Want is er al zoiets als een lage en hoge cultuur?
Hoewel veel natuurlijk ook afhangt van het genre: Suske en Wiske, Jommeke, De Kiekeboes, F.C. De Kampioenen en aanverwanten zijn natuurlijk bedoeld als entertainment. Maar er bestaan net zoveel romans die enkel bedoeld zijn als entertainment.
Andere reeksen en titels kunnen ons heel wat leren over bv. de wereldgeschiedenis, politiek en noem maar op. Net als het lezen van 'echte' romans is het lezen van strips een verrijking voor iedereen. Bij strips hebben we dan nog eens het geluk dat er de dimensie van het kijken bijkomt.